perwersja dwunasta.

Co czuje osoba przyłapana na kradzieży? Co czuje uczeń, któremu podczas ściągania zeszyt z łoskotem upada na podłogę? Co czuje prymus, kiedy walnie ortografa w ważnym dyktandzie? Co czuje mężczyzna przyłapany na zdradzie we własnym łóżku? Co czuje nastolatek oglądający filmy erotyczne, kiedy za plecami stoją rodzice? Ogromne zażenowanie i paraliżujący wstyd. Nieprzyjemna konsternacja. Inaczej? Odzwierciedlenie tego, co w tym momencie czujesz Ty.

Pierwszy raz od hen wieków nie potrafisz spojrzeć przedstawicielowi płci męskiej w oczy. Wiesz, że gdy podniesiesz głowę choć o kilka centymetrów, spotkasz się z emanującym zadziwieniem, ale i stanowczością, spojrzeniem. A tego zdecydowanie nie chcesz.

- Tośka? – masz wrażenie, jakby wzrok Krzyśka palił twoje w siedemdziesięciu procentach odkryte ciało. – Co tu robisz, na dodatek w takim stroju?

- Mogłabym zapytać o to samo ciebie – bąkasz, wgapiając się w swoje wysokie buty. – Umówiłam się tu z kimś.

- Niemożliwe. Przecież po meczu nikt z kibiców nie ma tu wstępu.

- Ale on, a raczej oni, nie są kibicami.

Niepewnie przerzucasz swe ciemne tęczówki na postać libero. Zaciska usta w wąską kreskę i jakby machinalnie wyłamuje palce.

- Masz tu randkę z jakąś szychą? – uśmiecha się delikatnie, zupełnie nie dopuszczając do siebie innej opcji.

- Randka to chyba zbyt subtelne słowo na te okoliczności.

Kąciki jego ust już nie są uniesione ku górze. Na jego lico wpływa marsowa mina, idealnie komponująca się ze zmarszczonym nosem.

- Powiedz, że to, o czym teraz myślę, to tylko moja zbyt urojona wyobraźnia.

Automatycznie kręcisz głową. Doskonale wiesz, co zaprząta krzyśkową głowę. I choćbyś chciała, nie możesz zaprzeczyć.

- Przykro mi. Przykro mi, że dowiadujesz się o tym w takiej chwili.

Nie zdąża się odezwać. Słyszysz stukot butów i męskie śmiechy, coraz bardziej donośne z każdym krokiem.

- Znikaj stąd, no już! – syczysz.

Ignaczak nie reaguje. Wpatruje się w Ciebie zszokowany. Dopiero po chwili jego mózg jakby powraca ze stanu hibernacji.

- Dobrze. Jeżeli ty pójdziesz ze mną.

- Nie mogę! Krzysiu, zrozum, ja nie robię tego, bo mi się tak podoba. Ja potrzebuję pieniędzy, a tylko w taki sposób szybko je zarobię.

- Oddawanie swojego ciała to jest dla ciebie wyjście? – prycha, ciągnąc Cię za rękę w przeciwną stronę korytarza, do drzwi z napisem Exit. – Szanuję tych pajaców tylko ze względu na to, że sponsorują nasz klub. Poza sprawami zawodowymi z chęcią obiłbym im mordy. Nie pozwolę, abyś spełniała ich zachcianki.

- Ale, Igła – ignorujesz jego pouczające wywody. Teraz obawiasz się czegoś zupełnie innego. - Twoja żona mnie zabije, kiedy zobaczy nas razem.

- Moja żona w tym momencie nie ma nic do gadania.

Pas bezpieczeństwa w krzyśkowym samochodzie nieprzyjemnie wrzyna się w Twoje ciało. Patrząc przez szybę, maltretujesz plastikową korbkę. Nawet nie zauważasz, w którym momencie Twoje paznokcie wyryły na niej koślawe bohomazy. Głupio Ci. Głupio Ci nie dlatego, że Ignaczak poznał Twoją słodką tajemnicę. Głupio Ci dlatego, że okłamał Iwonę, pozostawił przed halą na pastwę losu, wykręcając się nagłym spotkaniem, specjalnie dla Ciebie. Dla dziewczyny tak naprawdę niewartej choć minuty poświęcenia.

- Jesteś na mnie zła? – przerywa tę ciszę przerywaną jedynie warkotem silnika.

Jakby od niechcenia odwracasz się w jego stronę.

- Pozbawiłeś mnie szansy na zarobienie pięciu stów, a na dodatek olałeś Iwonę wraz z dziećmi. Mam skakać z radości?

Ponownie powietrza nie przeszywa żaden ludzki dźwięk. Masz wrażenie, że między wami jest jakaś szyba, coś, co oddziela nie tylko Was, ale i Wasz poziom życiowy. Zupełnie jak kasty w Indiach.

- Od jak dawna się prostytuujesz? – głos Igły po tak długiej przerwie wręcz rani Twoje bębenki uszne.

- Od dwóch lat.

- I nie nudzi ci się taki tryb życia?

- A czy facetowi może znudzić się seks?

Przygryza wargę. Chyba nie wie, co ma Ci odpowiedzieć. Tym pytaniem kompletnie zbijasz go z pantałyku.

- Dlaczego to robisz?

- Bo nie mam innego wyboru? – irytujesz go, odpowiadając pytaniem na pytanie.

- Zawsze jest jakiś wybór.

- Może dla innych, dla tych, którzy mają jakieś perspektywy na przyszłość i wsparcie w bliskich, ale na pewno nie dla mnie. Od osiemnastego roku życia sama zarabiam, sama spłacam kredyt za mieszkanie, sama daję radę sobie ze wszystkim. Rodzice są dla mnie niczym cienie. Cienie, które błądzą w tych swoich czterech ścianach i nie wychodzą na światło dzienne.

- To znaczy? – wiesz, że zbyt dokładnie nie rozumie, o czym do niego mówisz. W końcu z pewnością nie był w identycznej sytuacji.

- Matka alkoholiczka z charakterem zimnej suki, a ojciec grzeje cztery litery w pierdlu za handlowe przekręty.

Kiwa jedynie głową. Nie potrafisz jednak określić czy ze zrozumieniem, czy raczej politowaniem.

Parkuje swój niezwykle zadbany wóz pod Twoim blokiem, gdyż w międzyczasie podałaś mu swój adres. Nie wyskakujesz z jego auta, nie cieszysz się świeżym powietrzem. Nadal siedzisz na fotelu pasażera, jakby przyssana do niego pośladkami.

- Skąd twoja żona wie, że się znamy? – spoglądasz na niego kątem oka.

 Ignaczak machinalnie zaciska dłonie, aż jego kłykcie się zabielają, na kierownicy i opiera głowę o klakson.

- Dominika narysowała cię kilka dni temu i nazwała swoją przyjaciółką. Byłoby w porządku, gdyby nie dopowiedziała, że jesteś również dobrą znajomą tatusia. Cholerna zazdrośnica od razu włączyła ten swój rentgen w oczach.

Przygryzasz od środka policzki. Wiesz, że gdyby nie Twoja osoba, która poniekąd wtargnęła z brudnymi buciorami do małżeństwa Ignaczaka, para nie przechodziłaby aż tak poważnych kryzysów. Jednakże los lubi decydować za Ciebie.

- Poczekaj! – chwyta Cię za ramię, kiedy próbujesz wydostać się z samochodu. – Przyjadę w jakiś dzień do ciebie.

- Niby po co?

- Chyba muszę ci dać te pięć stów, które miałaś zarobić, a przeze mnie na zarobiłaś.

- Ty chyba żartujesz – unosisz brwi do góry. Dolna warga automatycznie opada na dół. Na dzień dobry mogłabyś połknąć muchę lub innego owada. – Nie mogę od ciebie brać pieniędzy.

- Kto powiedział, że to idzie w jedną stronę? Coś za coś, maleńka – chichocze, widząc Twoją zdezorientowaną minę i posyła Ci słodkiego buziaka.

Patrzysz na jego wóz stapiający się z innymi pojazdami. Analizujesz słowa, które przed chwilą padły z ust Krzyśka. Nie wierzysz w ten rzekomo dobry i wyciągający do istot pomocne dłonie świat. Ale przestajesz też wierzyć w ludzi, którym tylko miłosierdzie i uczynność w głowie. Bo chyba każdy raz na jakiś czas musi powiększyć swój brud za uszami.

~*~

Ja wiem, misie, że ostatnimi czasy mało tu seksu. Ale spokojnie, jeszcze zaspokoję wasze oczekiwania, a przynajmniej mam taką nadzieję.

Dzisiaj wyjątkowo tylko wałkujemy Krzysia. Cholera no, mam słabość do tego faceta. Japa automatycznie się cieszy, kiedy widzi go na ekranie. *.*

Wariuję już od tej nauki. Tyle słowników, atlasów, książek i notatek to zdecydowanie nie na mój mózg. Masz babo placek, chciałam iść na studia, a więc teraz trzeba z edukacją romansować.

Trzymam kciuki za Resovię i Jastrzębski! Bój o Puchar Polski między tymi dwoma drużynami to byłoby spełnienie marzeń. Choć moją najbliższą Delectą również nie pogardzę.

Mam najlepszą „żonę” na świecie! Patex, misiaczku, wiedz, że wegetowanie z tobą to czysta przyjemność. :*