perwersja piąta.

Pustynia w gardle. Pudełko, do którego powrzucano wszelkie ostre i przyprawiające o ból przedmioty, zamiast głowy. Galareta wewnątrz kości, która wygryzła ze składu szpik. Po przebudzeniu nie czujesz się jak człowiek. Czujesz się jak meduza przygnieciona przez kamień na dnie morza, jak roślina spragniona wody. Nie zważając na pulsującą czaszkę i kończyny gotowe poplątać się niczym ukochane słuchawki, biegniesz do kuchni. To nic, że Bafina drąży koślawe kwadraty czy trapezy wokół swojej miseczki, to nic, że drzwi do mieszkania były i nadal są uchylone, a jakikolwiek chętny przez Twoją nieodpowiedzialność mógłby Cię zarżnąć w sensie kryminalnym dla kaprysu. Teraz nie liczy się żaden futrzak czy drewniany front. Liczą się tylko zasypany piaskiem przełyk i błagający o ukojenie czerep.

Przez Twoje gardło przepływają litry wody i tabletka przeciwbólowa. Pijesz w hurtowych ilościach, odtwarzając wczorajszy wieczór. Jest on jak film, w którym wycięto kilka kadrów. Pamiętasz bruneta w Twoim łóżku, pamiętasz nieprzyzwoite spędzanie czasu na pościeli owego mebla, pamiętasz jego mocne naciski ust na Twoją skórę. W tym momencie Twój kinematograf buntuje się przeciwko dalszej pracy. Nie wiesz, jakich sformułowań używałaś, nie wiesz, jakim cudem pochłonęłaś całą zawartość butelki z czystym alkoholem, nie wiesz, dlaczego Jego zdjęcie leży pod fotelem, ozdobione kilkoma czarnymi plamkami, zapewne łzami połączonymi z tuszem. Przecież obiecałaś sobie, że Jego osoba nie rozniesie w drobny mak uporządkowanych myśli. Od teraz ma On być dla Ciebie wrogiem, którego fotografię możesz powiesić na ścianie. Fotografię przekreśloną dwoma przecinającymi się ze sobą liniami i upiększoną powbijanymi nożami. I tak wiesz, że skrawka śliskiego papieru z Jego buźką nie wywiesisz. Nie dlatego, że będzie przypominał Ci o przeszłości. Powód jest jeden - gościsz i będziesz gościła tu siatkarzy. A oni Go znają. Znają Go bardzo dobrze.

Stoisz między półkami sklepowymi, pożerając wzrokiem flakoniki z perfumami. Różnorodne kolory, zarówno ostre, jak i te łagodne, odbijają się w Twoich tęczówkach. Sięgasz po jeden z nich, spryskując nadgarstek. Zapach cytrusowych owoców dociera do Twoich nozdrzy. W Twoje dłonie ląduje kolejna buteleczka, tym razem wydzielająca nutkę wanilii i czekolady.

- Skarbie, chodźże tu – słyszysz ciepły głos jakiegoś faceta za sobą.

Ukradkiem się odwracasz. Widzisz niezwykle wysokiego bruneta, lustrującego perfumy, które pochłonęłyby połowę Twoich pieniędzy.

- Co znowu? – pojawia się kobieta o jasnych włosach. Jej ton głosu jest niezwykle drażniący.

- Popatrz na te flakoniki, powąchaj i wybierz sobie jeden z nich – mężczyzna obejmuje blondynkę ramieniem.

- Gdybym potrzebowała jakiegoś śmierdziela, sama bym go kupiła, daruj sobie – warczy, rzucając mroźnym spojrzeniem.

- Ależ kochanie, dlaczego? Nie mogę już nawet zafundować swojej ukochanej malutkiej przyjemności?

- Malutkiej? Skoro dla ciebie cholerna butelka po kilka stówek jest malutką przyjemnością, to aż boję się myśleć, cóż takiego zakupisz mi na urodziny. Nowy samochód?

- Nie drocz się ze mną. – cmoka ją w skroń. – Wiesz, że gdybyś tylko zechciała,  zagarnąłbym wszystko, co jest możliwe do zakupu.

- Przeginasz. – fuka. – Nie potrzebuję tych pierdołów. Nie należę do kobiet, które ślinią się na widok rzeczy materialnych. Chyba sobie ubzdurałeś, że jestem malutką dziewczynką do rozpieszczania.

- Dla mnie zawsze będziesz księżniczką. Każdy twój rozkaz to dla mnie świętość.

- Otrząśnij się, Grzesiek. Zachowujesz się jak jakiś bezpłciowy bubek.

- Kochanie, ja po prostu chcę dla ciebie dobrze – tłumaczy się, wodząc wzrokiem po podłodze.

- Ach tak? Czyli uważasz, że nie obdarowując mnie prezentami, straciłbyś w moich oczach? Bałwan z ciebie, Kosok – popycha go dość mocno i zamaszystym krokiem opuszcza regał.

Nieszczęśliwym trafem facet w wyniku popchnięcia trąca Twoją rękę, w której utkwiony był podłużny flakonik. Już po chwili roztrzaskuje się on na podłodze, a ostry zapach roznosi się po najbliższych metrach kwadratowych. 

- Kurwa. – syczysz siarczyście. – Teraz będę musiała za to zapłacić, wielkie dzięki.

- Zapomnij, przeze mnie się zbiło, ja odpokutuję – wyciąga z portfela należną sumę i wręcza ekspedientce, która zainteresowana rumorem natychmiast pojawiła się w okolicy.

Wiercisz bruneta wzrokiem. Nie jest Ci on zupełnie obcy, tego jesteś pewna. Mała żaróweczka świeci nad Twoją głową. Już wiesz. Siatkarz Resovii. Kolejny.

- Czemu tak dziwnie na mnie patrzysz? – pyta z uśmiechem. Jego czekoladowe oczy Cię roztapiają.

- Przepraszam. – wyciągasz wargi w niewinny uśmieszek. – A ty czemu tu jeszcze stoisz? Leć za nią.

Przybiera wyraz twarzy, jakby przypomniał sobie o zostawionym makaronie na ogniu. Momentalnie znika, nawet nie zauważasz, kiedy. Pozostawia po sobie tylko typowo męski zapach.

Dziobiesz widelcem w sałatce, przeżuwasz ją dokładnie, aby za chwilę wypluć ją z powrotem na talerz. Albo smród niezliczonej ilości perfum wypełnił Twój żołądek, albo przepiękne oczy bruneta są najbardziej kalorycznym pokarmem, pochłoniętym wzrokowo.

Dzwonek do drzwi przerywa Twoje rozmyślania. Ślamazarnie kierujesz się do wejścia i otwierasz, nawet nie patrząc przez judasza, kto zawitał w Twoje progi.

- Już się bałem, że adresy pomyliłem – wzdycha z ulgą Nowakowski, ładując się do środka.

Każesz mu ściągnąć buty i kurtkę, a następnie zapraszasz do salonu. Siada na nieco rozdrapanym przez kota fotelu, który piszczy pod jego ciężarem.

- To od czego zaczynamy? – zaciera ręce, świdrując Cię jasnymi tęczówkami.

- Od podstaw. Co wiesz o stosunku płciowym?

Zamiera. Pewność siebie, z którą wparował do Twojego mieszkania, ulotniła się niczym dwutlenek węgla w procesie palenia wapna. Policzki blondyna przyozdabia czerwony rumieniec.

- Zasadniczo to… nic konkretnego.

- Rozumiem, że twoja wiedza zatrzymała się na etapie gimnazjum w tym temacie?

- Można tak powiedzieć – bąka niechętnie.

Oddychasz głęboko. W kościach czujesz, że to będzie długie popołudnie.

- Tośka? – pyta ze strachem w oczach. – A jak na ten cały punkt G trafić?

- Zasadniczo to swoim sprzętem raczej go nie znajdziesz. Będziesz musiał spróbować palcem.

Mruga szybciej niż kobieta z masą tuszu na rzęsach.

- Czym? – chyba uznaje, że się przesłyszał.

- Tym cudeńkiem, co składa się na budowę dłoni.

- Mam wsadzić Olce palec? A fuj! – wzdryga się.

- A czego się spodziewałeś? Że będzie wykrzykiwać twoje imię i wić się z ekstazy po kilku ruchach, bez żadnych urozmaiceń? – parskasz. – Pit, trzeba fantazjować. Musisz jednakże pamiętać o jednym – nie przeginaj. Jeżeli coś jej nie będzie odpowiadało albo zaboli, nie rób tego. Zrazisz i ją, i siebie.

- Skąd ty to wszystko wiesz? – wydusza między jednym łykiem przygotowanej przez Ciebie herbaty, a drugim.

Nie odpowiadasz. W pewien sposób nie pozwala Ci na to dzwonek do drzwi, kolejny  tego dnia. Przepraszasz Nowakowskiego i kierujesz się do frontu. Dębiejesz, kiedy widzisz dwóch facetów, od których fetor alkoholu czuć na kilometr.

- Witaj kochanie! – bełkocze jeden z nich. – Dajemy trzy stówki za trójkąt na stole. Przystajesz?

- Nie obrabiam pijanych – warczysz po cichu.

-  Gadanie. Na kolana, dziweczko, dostaniesz najpyszniejsze ciasteczko! – wyje drugi, chwiejąc się na nogach.

Zatrzaskujesz szybko drewniane wejście i odwracasz się w stronę korytarza. Widzisz w nim blondyna z szeroko otwartymi oczami.

- Nic nie mów, Piotruś. – poklepujesz go po policzku. – To nie na twoją wrażliwą główkę.

~*~

Marto, Cichy specjalnie dla ciebie. ;)

Co ja ostatnio pisałam? Że czwóreczka była najgorsza? Ha, to określenie idealnie pasuje do tego rozdziału.

Na razie Grzesiek tak pokrótce. Spokojnie, będzie go o wiele więcej.

Potrzebuję siatkarza bez skrupułów, takiego typowego bad boy’a. Składajcie propozycje. ;)

Lecę po popcorn. Czytanie lamentacji hotek jest o wiele lepsze niż dobra komedia. *-*